W czasopiśmie Journal of Material Chemistry A ukazał się artykuł pt.: Zeolite-driven Ag species during redox treatments and catalytic implications for SCO of NH3 będący owocem współpracy pracowników Grupy Chemii Zeolitów: dr inż. Karoliny Tarach i prof. dr hab. Kingi Góry-Marek oraz naukowców Instituto de Tecnologia Quimica (ITQ) w Walencji. Publikacja dotyczy ustalenia wpływu struktury zeolitu na procesy redukcji jonów srebra prowadzące do otrzymywania obojętnych lub dodatnio naładowanych kilkuatomowych klastrów bądź nanocząstek srebra, które działają jako centra aktywne w procesie selektywnego katalitycznego utleniania amoniaku do azotu.
Selektywne katalityczne utlenianie amoniaku (NH3-SCO) prowadzące do otrzymania wyłącznie azotu i wody jako produktów to jedna z wielu reakcji katalizowanych przez metale szlachetne. Zainteresowanie usuwaniem amoniaku z atmosfery wzrasta z roku na rok, ponieważ jest on emitowany przez silniki diesla i jednocześnie uznawany jest za jedno z głównych zanieczyszczeń atmosferycznych o szkodliwym wpływie zarówno na środowisko, jak i na zdrowie ludzkie. Uzyskanie całkowitej konwersji amoniaku w azot wymaga jednak optymalizacji składu katalizatora, w tym zdefiniowania form katalitycznie aktywnych. Znanym jest fakt, iż aktywność katalizatorów nośnikowych wzrasta wraz z dyspersją metalu, podczas gdy selektywność do azotu wykazuje trend przeciwny i jest wyższa dla katalizatorów zawierających większe nanocząstki srebra. Z kolei kationy Ag+ w zeolitach są praktycznie nieaktywne w reakcji NH3-SCO. Jednak największe kontrowersje dotyczą roli kilkuatomowych obojętnych (Agm0) lub posiadających ładunek dodatni (Agm+) klastrów srebra. W artykule zaprezentowano wyniki wskazujące, że różnorodne formy srebra tj. Ag+, klastry srebra i metaliczne nanocząstki, mogą być wytwarzane w zeolitach dzięki wykorzystaniu specyfiki procesów redoks kontrolowanych przez topologię zeolitu. Przykładowo, w takich samych warunkach procesu redukcji pewne struktury zeolitowe zapobiegają tworzeniu się większych nanocząstek. Rozmiar aglomeratów metalicznych definiuje aktywność i selektywność w procesie utleniania i jak wykazano − nanocząstki powstałe w zeolicie AgCHA są aktywne w reakcji NH3-SCO, podczas gdy kilkuatomowe klastry srebra pozostają nieaktywne w zeolicie AgRHO. Obie te formy srebra charakteryzują się także różną stabilnością w warunkach utleniających: nanocząstki nie ulegają utlenieniu, podczas gdy klastry są natychmiast utleniane do Ag+ w warunkach reakcji. W konsekwencji obie badane struktury zeolitowe oferują centra charakteryzujące się odmienną aktywnością katalityczną. Publikacja jest dostępna w formacie open access i została wyróżniona w kolekcji „HOT Papers”.
Zgodnie z wykazem czasopism naukowych Ministerstwa Edukacji i Nauki liczba punktów przypisana czasopismu Journal of Material Chemistry A wynosi 200 (Impact Factor czasopisma to 12.732).